در آن بساط که حسنت دچار آینه است

بهشت آینهٔ انتظار آینه است

ز نقش پای تو، کایینه دار آینه است

بساط روی زمین را بهار آینه است

اگر ز جوهر نظاره نیست دام به دوش

چرا ز روی تو حیرت شکار آینه است

به یاد جلوه ، نظر باختیم ، لیک چه سود

که این گل از چمن انتظار آینه است

به دستگاه صفاکوش ، گر دلی داری

همین فروغ نظر اعتبار آینه است

توان ز ساده دلی گشت نسخهٔ تحقیق

که خوب و زشت جهان درکنارآینه است

صفای دل طلبی، دیده در خم مژه گیر

نمد، زگردکدورت حصار آینه است

به قدر شرم گل افشاند، بی نقابی حسن

عرق به عالم شوخی بهار آینه است

کدورت از دم هستی ، کشد دل آگاه

نفس به چشم تامل غبار آینه است

چراغ انجمن شوق جزتحیرنیست

نهان پردهٔ دل آشکار آینه است

به روی کار نیاید، هنر، ز صاف دلان

که عرض جوهر خود، زنگبار آینه است

ز نقش های بد و نیک این جهان بیدل

دلی که صاف شود، در شمار آینه است